Je bent wat je denkt

In ons boek halen we kort de negativiteitsbias aan wat zoveel inhoud dat we van nature meer aandacht geven aan negatieve situaties dan aan positieve gebeurtenissen. Negativiteit en positiviteit zijn dus niet gelijk aan elkaar en worden in ons hoofd ook niet gelijk behandeld. Negatief nieuws en negatieve gebeurtenissen worden ontzettend snel opgeslagen in ons geheugen, maar ook in ons lijf. In tegenstelling tot positief nieuws, dat een tijdje in gedachten moet worden gehouden alvorens het wordt opgeslagen. Oftewel het winnen van €100 heeft minder impact dan het verliezen van €100.

Als we bovenstaande weten, dan besef je ook dat wij van nature makkelijker kiezen voor een negatieve gedachte wanneer iets gebeurd. Of we herinneren ons beter wanneer iets niet is gelukt dan wanneer het wel goed ging. Overtuigingen kunnen heel hardnekkig zijn en er soms voor zorgen dat je niet meer verder kan kijken. Als je nu dus niet zo lekker in je vel zit dan kan het zijn dat je voor je gevoel in een cirkeltje rond loopt en maar niet die ingesleten patronen kan doorbreken.

De gebeurtenis kan je niet veranderen, maar wel hoe we erop reageren. Wat denk je? En is datgene wat je denkt juist? Is het de objectieve waarheid of is het iets wat je jezelf hebt aangepraat? Of wat een ander jou heeft aangepraat? Wat voel je? Is het terecht dat je je zo voelt? En hoe beïnvloed dit jouw handelen? Welk gedrag laat je zien en wat is daar het gevolg van?

Toen de vader van Joleen overleed zorgde dit voor heel veel verdriet. Omdat het zo plotseling was had ze heel makkelijk kunnen vervallen in zelfbeklag. “Waarom wordt mij dit aangedaan?” “Hoezo míjn vader?” “Hij is nog nooit ziek geweest en nu een hartaanval. Dat kan toch niet?” “Dit is toch niet eerlijk?” Ook woorden van anderen die troostend bedoeld zijn kunnen hier aan bijdragen. “Dit heeft hij toch niet verdiend?” “Waarom hij? Waarom niet iemand die ongezond leeft?” Dit zijn allemaal reacties die heel logisch zijn, maar niet helpend als je constructief je verdriet wil verwerken. Wat niet wil zeggen dat je niet boos mag zijn of verdrietig. Het gaat er alleen om wat je daarná doet.

Wat niet wil zeggen dat je niet boos mag zijn of verdrietig. Het gaat er alleen om wat je daarná doet

Joleen koos er bewust voor om niet te denken aan alles waar hij niet bij zou zijn, maar vooral aan wat ze van hem heeft meegekregen. Kies je voor: ik had nog wel 20 jaar een vader kunnen hebben of voor ik heb 27 jaar lang een hele fijne vader gehad? Beiden kan waar zijn alleen zal de eerste optie niet bijdragen aan een positieve verwerking. Sterker nog doordat Joleen heeft gekozen voor het 2e heeft ze kracht kunnen putten uit een hele verdrietige situatie.

Alles is mindset

Je kan je brein vergelijken met een computer. Hoe meer bestanden je op je computer zet, hoe langzamer dat deze wordt. Het is belangrijk dat je de harde schrijf van je computer af en toe opruimt en dat je updates draait. Een zelfde situatie op een andere manier benaderen kan je zien als een software update. Je hebt nieuwe kennis opgedaan en die ga je implementeren. Doordat je regelmatig je computer update blijft deze goed werken en heb je er plezier van. En zo is dat ook met jouw mindset. Want jouw werkelijkheid is anders dan mijn werkelijkheid. Dit komt omdat we anders zijn opgevoed, andere levenservaring hebben, andere vrienden en wellicht hebben we een ander geloof . Al deze ingrediënten zorgen ervoor dat ik anders naar de werkelijkheid kijk dan jij. En dat ik misschien anders op eenzelfde situatie reageer dan jij. Simpelweg omdat mijn referentiekader anders is dan dat van jou. Maar dat jij anders bent opgevoed dan ik wil niet zeggen dat jij geen bewuste, andere keuzes kan maken.

Mariëlle heeft iedere dag pijn en leeft met morfine pleisters op haar rug. Behoorlijk heftig en het zou helemaal niet gek zijn als een mens hierdoor niet meer zo positief in het leven staat. Dit is niet het geval bij Mariëlle. Ja, ze heeft iedere dag pijn. En nee, ze kan niet meer alles zorgeloos doen. Maar wil dat zeggen dat zij geen leuk leven heeft? Dat het altijd maar narigheid is? Mariëlle heeft er heel bewust voor gekozen om geen slaaf te zijn van de pijn. Ze heeft geleerd waar haar grenzen liggen en daarbinnen hangt ze de slingers op. Wat voor nut heeft het om te kijken naar wat je niet hebt? Wat brengt het je om te piekeren over al die zaken waar je geen invloed op hebt? Dat brengt je over het algemeen geen levensvreugde. Dat geeft geen energie. Dus waarom zou je het dan doen?

Mariëlle heeft zichzelf aangeleerd te kijken naar wat ze wel kan i.p.v. wat ze niet kan. Iedere dag kijkt ze waar ze haar energie aan geeft. En een bijkomend voordeel is dat wanneer je wat minder energie te verdelen hebt je ineens ook een stuk kritischer wordt waaraan je het geeft. “Werk doen wat niet leuk is? No way! Daarvan krijg ik alleen maar meer pijn.” Zoektochten als deze gaan niet zonder slag of stoot, maar alles begint bij kies ik voor verdrietig of voor verdapperen. Wat zeg ik iedere dag tegen mezelf? Is dat positief en hoopvol? Of negatief en stress verhogend? Of zoals Edith Eger, overlevende van Auschwitz zo mooi zegt:

“Survivors don’t have time to ask: why me? For survivors, the only relevant question is: what now?”

Je hebt een keuze. Altijd! Ga ervoor en pak het leven bij de kladden. Het is te kort om er niet het maximale uit te halen.